Iedereen heeft wel een grote of kleine angst, hoe ga je daar mee om en kun je dat puur op karakter overwinnen?

Angsten, iedereen heeft ze, de een is bang voor spinnen of muizen, de ander voor spreken in het openbaar of fouten maken, stomme vragen stellen, het donker, de tandarts, de dood, pijn en ga zo maar door.

Wat is angst?

Angst is een oer functie, nodig om te overleven. Een reactie van je lichaam en geest op een “gevaar”. Je lichaam krijgt een extra stoot energie die zich uit in een vecht- of vlucht- reactie. Je komt in beweging om het gevaar te ontlopen of te bestrijden.

Wat zijn de symptomen van angst?

Vaak krijg je het gevoel dat je keel dichtzit heel erg benauwend. Ook een wee gevoel in je maag, buikpijn, misselijkheid, diarree, duizeligheid, zweten en klamme handen zijn symptomen die angst kunnen verraden.

Een van mijn angsten.

Mijn hele leven al, of toch zolang ik me kan herinneren ben ik bang voor spinnen. Kleine, grote, dikke dunne spinnen het maakt niet uit ik griezel ervan. Het is net alsof mijn oog er naartoe getrokken word, ik ontwaar ze altijd als eerste. Hoe ben ik aan die angst gekomen en hoe ga ik ermee om. In mijn eerste herinnering aan de angst voor spinnen ben ik een jaar of 5. Ik wilde vader helpen in de tuin en ging mee onkruid wieden. Dan uit het niets, kruipt er opeens een dikke kruisspin over mijn hand. Wild sla in met mijn armen en gil het uit, de spin is allang verdwenen, maar ik voel hem nog kriebelen. Klaar ben ik met helpen, ik ga veilig naar binnen.

Een andere heftige aanvaring met zo’n griezel, heb ik als ik een jaar of 8 ben. Ik lig heerlijk te slapen, maar word met een onbestemd gevoel wakker en open mijn ogen. En daar, recht voor mij, op een halve meter afstand, daar zit hij, een grote zwarte harige spin. Ik slaak een gil en spring uit bed, het werd nog een hele zoektocht alvorens het evenzo verschrikte monster gevonden en gevangen was en we nog even konden slapen voor het ochtend werd.

Kan je karakter je helpen de angst te overwinnen?

Bang als ik ben, ik ben ook een doorzetter. Wil ik iets bereiken, dan ga ik ervoor, maakt niet uit hoe lang het duurt.

Naarmate ik ouder werd, vond ik het steeds hinderlijker om zo angstig te zijn voor deze dieren. Ik wilde mijn angst de baas worden en begon met lezen over spinnen, welke soorten zijn er, welke spinnen zijn gevaarlijk enz. Daardoor kon ik mijn angst wat meer nuanceren, maar over was het nog zeker niet.
Toen werd ik moeder en ik wilde mijn angst niet over brengen op mijn kinderen. Dus toen we een spin zagen en het zweet me uitbrak, zei ik heel rustig: kijk een beestje, die wil vast graag naar buiten." Ja" zegt mijn zoontje," zullen we hem helpen, want hij weet de weg niet meer mama". Ik pak heel dapper een glas en zet dat over de spin, schuif er een stuk stevig papier onder en laat de spin buiten weer vrij. Mijn zoon kijkt hem na en zegt, "die gaat nu weer naar zijn mama". Ik stond ondertussen nog even te bibberen, maar had het volbracht, mijn kind had niets gemerkt. Zo kwamen er vaker voorvallen, waarbij ik het oploste zonder mijn angst te tonen. Ik kreeg steeds meer het gevoel, ik kan dit, ik hoef dus ook niet bang te zijn. De angst werd steeds minder, al verdwijnt hij nooit helemaal. Een echt hele dikke, durf ik, ook nu nog niet zelf te vangen, maar andere soort genoten zet ik daadkrachtig buiten.

Dus mijn mening: je karakter kan je helpen, de angst te bedwingen, maar diep binnenin, blijft het sluimerend bestaan.